Peki o halde başlayalım. :)

Hikâyemizi anlatmak için biraz geriye gitmem gerekiyor,  duanın gücü demiştim, anlatmak istiyorum.
O halde başlayalım.

24 Ağustos 2015
O gün aynı apartmanda oturduğumuz dayımın oğlunun düğünü vardı, ne heveslerle hazırlandık, tek bildiğimiz devasa bir düğün olacağı ve heyecandan kaçan uykularımızdı. Tam o gün işte, Artvin de yaşanan, kiminizin bildiği o büyük sel felaketi, evimizin içine dolan su, birbirimizden haber alamayışımız, suyun içinde kamyon kasasında mahsur kalan eşimiz dostumuz, çığlık çığlığa balkonlardan bağrışımız, sinir krizlerimiz, gelinimizin gözyaşları, apartmanların balkonlarından kepçeyle çıkarılışımız, daha anlatayım mı ?
Biz o günü yeryüzüne inmiş bir melek edasında tanıdığım bir kadın sayesinde, onun duaları sayesinde ölüm olmadan atlattık. Maddi hasarlarımız çok büyüktü ama kimse düşünmedi, tek derdimiz bizim o gün evden çıkacak olan gelinimiz
O gün gelin olamadı benim güzel  kuzum, ama ertesi gün o kadar güzel bir düğün yaptık ki, anlatılmaz. Dillere destandır hala, gözlerimizdeki ıslaklığı yok ettik, oynadık, eğlendik, sonra da yolladık onları tatillerine.
O kadar çok detay var ki, tek bildiğim hepimiz çığlık çığlığa istemeden de olsa isyan ederken ağzını mühürlemiş bir kadın, sadece dua etti. Evet, o gelinimizin annesi. Rabbim hep kalbine göre versin.

8 Temmuz 2016
Benim yarın kına gecem var. Hemen herkes önceki gece bizdeydi zaten. Son son güldük eğlendik. Hoparlörden sel uyarısı yapılıyor ama 'Yok artık, hep biz mi ? diyoruz. Oysa ki ne demek o cümle, ne kadar yanlış konuşmuşum değil mi ? Şakır şakır yağan yağmura inat sakinliģimi korudum, bildim ki geçecek, olmaz. En fazlasını gördük diye geçirdim içimden, annemin 'Arabaları çekin, su taştı, geliyor.' demesine kadar. Bir panikle indim ve apartmanda dizlerime kadar su. Yarın kına gecem var ! Ertesi gün gelin uğurlamam. Eve koşup bağıra bağıra ağladığımı hatırlıyorum, az önce anlattığım gelinimiz var ya, kardeşimiz hatta bizim. O da yanımda, onunla beraber ağladık. Baktım yine ağzımdan olur olmaz şeyler çıkıyor, isyana meylediyorum. Koşa koşa gidip abdest aldım, Kuran okudum. Ne okudun derseniz hatırlamıyorum ama epeyce bir süre hiçbir şey düşünmeden okudum. Elimden bıraktığımda içimde olan bütün karanlıklar gitmiş ferahlamıştım, içimdeki yangına üfledi sanki birileri. Bir süre sonra su çekilmeye başladı, belediye ekipleri geldi, yağmur dindi dahası güneş yakmaya başladı.
Şimdi bana söyleyin Rabbim neye deva değil ki ? Dua diyorum sadece dua...

9 Temmuz 2016

Bugün kına gecem var ! Sıfır heyecan ama. Hatta kuaföre gidesiye uyuduk desem yeridir. Kuaför faslı geldi oraya gittik, kuaförde de güle oynaya, sorunsuz saatler geçirdik, ver elini kına salonu...
Çok keyifli başladık, sorunsuz. Müzisyenler iyi, içerisi kalabalık, misafirlerim mutlu o kadar güzeldi ki.
Elbise değiştirecegim kısıma geldi sıra, alta ekleyeceģim fotoğraflarda görürsünüz ahşap merdivenlerden ulaştığımız, ahşap klübü tarzında. Kıyafet değiştirirken tabii ki annem yanımda. Sonrası mı ? Merdivenlerden inerken bir ses duydum, ardımdan beni takip eden annem o merdivenlerden düşmüş yerde yatıyordu. İçim paramparça, annem yaa annem. Başka bir şey var mı ? Hemen doğruldu canım ama hala düşündüğü ben, iyiyim ben ama üstüm çamur oldu. Kötü olsan der misin be annem ? Ben üzülmeyeyim diye hepsi bilirim. Ondan sonrasını pek hatırlamıyorum açıkçası. O gece benim için bitmişti, kınamı yakıyorlar benim derdim annem. Yanıma geldiğinde nasıl sarıldım nasıl, o düştü ama benim canım yandı. Kim bilir ne kadar acısı vardı da söylemedi. Öyle ya, hem boyun fıtığı, hem bel. Üstüne 2 metre mesafeden düştü, yerler çakıl Allahtan, 5 cm geriye düştü beton duvar... Allah ım esirgesin, hep verilmiş sadakalar bunlar. Annemin iyi olduğuna emin olunca yüzüm gülmeye başladı benim. Gece yine devam etti, en güzel haliyle. Sorunsuz atlattık ; bütün gece dua ettim ama, hep okudum bize.
Demem o ki arkadaşlar her haline şükretmeli insan. Zor zamanlar değil sadece dua etmek için var olan, mutluyken de et ki Rabbim dara düştüğünde açsın sana tüm hayır kapılarını...

Ve 10 Temmuz 2016

Benim evime vedam. Baba evi oldu artık adı oranın. Beni gören herkes ağlıyor, dedem köşe bucak kaçıyor benden. Elinde büyüdüğüm amcam dayanamamış, annemin surat bembeyaz, babamı hiç görmedim bile, babaannem hıçkırıyor  köşede. Tulum hiç bu kadar acılı çaldı mı ? Kuzenimin elinde kırmızı kuşak, dualarla dolandı belime. Ben gidiyorum memleket. Ardımda herkesi bıraktım, misafirim artık bu evde. Çıkarken son kez baktım odama, cok iclendim, eşime baktım sinirlendim. Sanki zorla götürüyor beni, sanki 9 yıldır o anı bekleyen ben değilim. Gözlerim kan damlatıyor adeta, gidiyorum ben, kendinize iyi bakin olur mu ? Allah'ım sana emanet hepsi, senden başka kimsem yok emanet edecek, sen koru Ya Rab hepsini.
Kardeşim ! Kızım ! Senden son ricam, en büyük ricam, oku. Kalem düşmesin elinden, yaşadığın her güne şükret. Ben yokken anne babamıza sahip çık olur mu ?
...
Şu anda yine ağlıyorum ama yazdım işte. Bilin istedim beni, onu surdan aldım, bunu burdan aldım yazısından önce neler yaşadığımı bilin istedim. Belki kusursuzluk arayanlara örnek olurum, bunu istedim.
Hep neseliyim, hep dalgaya alırım hayatı, evet. Yarım saat sonra yine aynı Gizem olurum ben. Ama semaya ellerimi açmaktan 27 yıldır vazgeçmedim, vazgeçmem.
Hepinize dua edeceğim, sizde beni unutmayın olur mu ?

Tüm anlarıyla 3 günüm